جوزپه وردی خالق شاهکارهای اپرا

 نام جوزپه وردی بر تارک اپرا می‌درخشد. جوزپه فورتونینو فرانچسکو وردی (Giuseppe Fortunino Francesco Verdi) موسیقی‌دان و آهنگساز ایتالیایی سبک رمانتیک در اوایل قرن نوزدهم (1813-1901) است. بیشتر ساخته‌های وردی در زمینه اپرا نوشته شده و در بین مردم جهان محبوبیت دارد. صاحب‌نظران موسیقی اهمیت وردی در آهنگسازی اپرا را هم‌تراز بتهوون در سمفونی می‌دانند. پر بیراه نیست اگر بگوییم هیچ آهنگساز ایتالیایی به اندازه وردی به شهرت و محبوبیت نرسیده است.

در یادگیری موسیقی پشتکار و تمرین بسیار اهمیت دارد. حتی اگر بهترین آموزشگاه موسیقی در تهران را هم انتخاب کنید و در نزد بهترین اساتید نواختن ساز را یاد بگیرید ولی اگر تمرین کافی نداشته باشید نتیجه مطلوبی نخواهید گرفت.

«اوبرتو» اولین اپرای وردی بود که در سال 1839 در میلان تولید شد. این اپرا موفقیت‎‌های بسیاری را برای وردی به همراه داشت. مرگ همسر وردی هم‌زمان با دومین اپرای او با نام «سلطنت یک روزه» اتفاق افتاد. اجرای این اپرا با شکست مواجه شد به طوری که وردی تصمیم گرفت آهنگسازی را برای همیشه کنار بگذارد. بعدها با تشویق مرلی رئیس لا اسکالای میلان اپرای «نابوکا» را ساخت. اولین اجرای این اپرا در سال 1842 شهرت فراوانی را برای وردی به همراه داشت.

بسیاری از صاحب‌نظران عقیده دارند اپرای مکبث وردی مهم‌ترین و اصیل‌ترین اپرایی است که وردی نوشته است. این اپرا در سال 1847 برای اولین بار به دور از داستان عاشقانه ساخته شد. اپرای «اورشلیم» اولین اثر وردی بود که در سبک اپرای بزرگ فرانسوی ساخته شد.

اپرای ریگولتو در سال 1851 بر اساس نمایشنامه‌ای از ویکتور هوگو با عنوان سرگرمی‌های شاهانه ساخته شد. این اپرا با وجود صحنه‌های دراماتیک و تاثیرگذار به ویژه در صحنه پایانی به عنوان یکی از اپراهای مشهور وردی شناخته می‌شود. اپرای ریگولتو به همراه ایل تراواتوره و لا تراویاتا به سه‌گانه‌های جوزپه وردی مشهور هستند.

اوج اپراهای وردی در فاصله سال‌های 1855 تا 1867 بود. سه اثر آخر وردی در اپرا برجسته‌ترین آثار او محسوب می‌شوند. اپرای آیدا با وجود صحنه‌های تماشایی با باله‌ها و هم‌سرایی‌ها یک اپرای شکوهمند است. اپراهای اتلو و فالستاف آثار اخیر وردی هستند و نسبت به آثار قبل او پختگی موسیقایی بالاتری دارند. وردی در سن هفتاد و سه سالگی اپرای اتلو را بسیار توانمند و پر احساس آفریده است. فالستاف آخرین اپرای وردی شاهکاری کمیک است که در حرف نهایی‌اش می‌گوید دنیا سراسر یک شوخی است!

موسیقی وردی

وردی می‌گوید: «در مقوله نمایش طولانی بودن مترادف کسالت‌بار بودن است و سبک کسل‌کننده از هر سبک دیگری بدتر.» وردی کارهایش را برای عامه مردم که سرگرمی اصلی آنها اپرا بود می‌ساخت.

وردی در طول دوره فعالیتش از آهنگسازانی نظیر روسینی، بلینی، جیاکومو میربر و به ویژه از جاتانو دونیزتی و ساوریو مرسادانته تاثیر گرفته است. تنها آثاری که بدون هیچ تاثیرگذاری از دیگران نوشته شده اپراهای اتلو و آیدا بوده است.

وردی همواره دنبال موضوعاتی بود که استعدادش در موسیقی را نشان دهد و عطش او را در این هنر فرونشاند. او ارتباط تنگاتنگی با سرایندگان آثارش داشت و تاکید داشت تمام جزئیات حتی به ظاهر بی‌اهمیت روایت شود تا غنای نمایشی صحنه حفظ شود.

جوهره اپراهای وردی ملودی آوازی است. در اپراهای وردی دوئت‌ها، تریوها و کوارتت‌های بسیاری وجود دارند که نشان‌دهنده احساسات اوست. هم‌سرایی‌ها نظیر هم‌سرایی کولی‌ها، راهب‌ها، کاهنان مصری و… در اپراهای وردی نقش بسیار مهمی دارند.

منتقدان آثار وردی عقیده دارند او توجه کمی به مسائل تکنیکی آهنگسازی داشت و در واقع در این زمینه فاقد توانایی بود. وردی در این باره می‌گوید: «در میان تمام آهنگسازان چه پیش از این و چه پس از این، من از همه کمتر آموخته‌ام! با این حال آموختن موسیقی به معنای دریافت درک و دانش موسیقی نیست».

جوزپه وردی در سال 1901 دچار سکته قلبی شد و از دنیا رفت. در مراسم خاکسپاری این آهنگساز برجسته در میلان بزرگ‌ترین اجرای عمومی در تاریخ هنر ایتالیا با ترکیبی از چند ارکستر و کر شامل 820 خواننده و نوازنده به رهبری آرتورو توسکانینی برگزار شد.