بداهه نوازی چیست؟

تا حالا برایتان پیش آمده بدون مقدمه و فکر قبلی برای خودتان شروع به نوشتن کنید؟ فکر و روح و احساستان در لحظه می‌خواهد شما را با خود به سفری دور از این دنیا ببرد تا با خود خلوت کنید. کلمه بداهه مترادف بداهت و بدون فکر عمل کردن است. اما این کار در موسیقی به گونه‌ای دیگر است. بداهه نوازی در موسیقی به معنی نواختن درجا و بدون آگاهی از نت‌های آن است.

در این روش برای نواختن در لحظه آزادانه فکر می‌کنید و تصمیم می‌گیرید. این یک هنر است که بتوانید بدون این که بر روی قطعه‌ای فکر کنید، قطعه‌ای که تا بحال کسی آن را نساخته، کار نواختن را شروع کنید. شما با ساز تان می‌توانید حرف بزنید. حرف زدن همیشه با صحبت کردن نیست. انتقال احساس از طریق انگشتان دست و توسط ساز می‌تواند پیامی را برساند.

برای این که یکی از بهترین نوازندگان عصر خود شوید، لازم است با تحقیق و بررسی بهترین آموزشگاه موسیقی را پیدا کنید و ساز مورد علاقه خود را بیاموزید.

شما این کار را برای دل خودتان انجام می‌دهید. اما دیده‌ایم که موسیقی‌دان‌های معروف کارهایی هم تحت همین عنوان منتشر کرده‌اند. آن‌ها انقدر بر روی ساز و هنر و احساس خود تسلط دارند که حتی از بداهه نوازی‌های خود یک اثر شاهکار خلق می‌کنند. در واقع برای نوازندگی به صورت بداهه باید آن‌قدر مهارت به دست آورده باشید که بتوانید در لحظه و در آن واحد صداهای بی‌نظیر با ساز خود ایجاد کنید. به طوری که شنونده هم از این سبک نواختن شما لذت ببرد.

بداهه نوازی چیست؟

بداهه نواز کاملا به اصول موسیقی مسلط است. چندین سال است که سابقه نواختن دارد و تمام دانش نواختن را به خوبی می‌داند. اما بداهه نوازان یک ویژگی منحصر به فرد نسبت به نوازندگان معمولی دارند. آن‌ها می‌توانند همان لحظه که مشغول نواختن هستند نت‌ها را کنار هم بچینند و یک ترکیب مناسب ایجاد کنند.

اما برای بداهه نوازی لازم است ذهن خود را آزاد کنید. بگذارید با نواختن روحتان پرواز کند. خودتان را به دست این حس بسپارید تا در پایان نواختن احساس سبکی و خوبی داشته باشید. برای چند دقیقه هم که شده همراه با سازتان در لحظه زندگی کنید. بهتر است در مواقعی که ذهنتان درگیر موضوعی است به نواختن نپردازید.

این سبک نواختن نیاز به تمرین زیادی در طی چند سال دارد. چرا که نوازنده در وهله اول باید با تمامی گام‌های موسیقی آشنا باشد. اهمیت این آشنایی با قواعد موسیقی برای بداهه نواختن بیشتر مشخص می‌شود. چون فرد نوازنده باید بدون آن که تغییر ناگهانی در قطعه ایجاد شود بتواند در لحظه آن چیزی که در ذهنش تصور می‌کند را بنوازد.

ساز را به دست احساس دهید

به صدای احساس خود گوش دهید. هر حس و حالی که داشته باشید، همان کیفیت را بر روی صدای ساز خود پیاده می‌کنید. در صورتی که حال روحی شما شاد و مثبت باشد، ناخودآگاه تمایل به نواختن موسیقی‌های ریتمیک و شاد پیدا می‌کنید. عکس این موضوع هم اتفاق می‌افتد. ممکن است از موضوعی غمگین باشید، این حس و حال شما را به سمت نواختن یک قطعه غمناک می‌کند.

البته همراه شدن با احساس هم چندان بد نیست. اما در نهایت کار باید قطعه‌ای را نواخته باشید که مورد پسندتان باشد. این کار به روحیه خودتان کمک می‌کند. به همین دلیل اگر تصمیم بگیرید که برای دل خودتان ساز بنوازید تمامی احساس خود را برای این کار دخیل کنید. در آخر حتما احساس فوق‌العاده‌ای خواهید داشت.

موسیقی می‌تواند عواطف و احساسات شما را تحریک کند. نوازنده با نواختن احساسات درون خود را آشکار می‌کند. حتما می‌دانید که موسیقی زبان مشترک در جهان است. بنابراین هر فردی در دنیا اگر موسیقی غمناکی را بشنود، متوجه حال و روحیه نوازنده در هنگام نوازنده خواهد شد.