موسیقی کلاسیک «اُپرا» همراه با جوزپه وِردی و ریشارد واگنر

سالِ ۱۸۱۳ میلادی از نظر تاریخِ موسیقی سالی مهم به حساب می آید.در این سال دو نفر از مشهورترین چهره های موسیقی در زمینه ی “اُپرا” چشم به جهان گشودند.
اولین چهره جوزپه وِردی بود که در ایتالیا چشم به جهان گشود.ایتالیا سرزمینی که اُپرا در آن متولد شده بود و موسیقیدانانِ بزرگی را مانند روسینی به خود دیده بود..اُپرای ایتالیا بر پایه ی مهمترین عناصر زبانیِ این کشور شکل گرفته بود و ملودیهای شیرین و روان از مهمترین ویژگیِ موسیقی ایتالیا بوده و هست..از طرف دیگر در همین سال در آلمان واگنر چشم به جهان گشود..واگنر با ترکیبی پیچیده از فلسفه و اساطیر و … دشوارترین اُپراها را نوشت.واگنر در سرزمینِ بتهوون به دنیا آمده بود و در سرزمینی که عقلانیت و پیچیدگی در فلسفه و زبانش دیده میشد.‌واگنر با نیچه طرح دوستی داشت…دوستی که تمام شد..و واگنر در فلسفه و زیبایی شناسی هم علاوه بر موسیقی صاحب نظر بود..تاریخِ اُپرا در قرنِ ۱۹ با وجودِ این دوچهره به سمت تکامل رفت..هر کدام با زبانی جدا و هرکدام با دَرکی جدا از مفهوم موسیقی ولی در یک راه..خدمت به موسیقی..وردی از اپراهای اولیه مانند نابوکو به سمت اپراهای با شکوهی مانند اتللو و آیدا و فالستاف رسید و واگنر هم دِرامِ موزیکالی پیچیده تر از اُپراهای رایج را با شاهکارهایی نظیرِ “تریستان و ایزولده” و “حلقه ی نیبِلونگ ” و “تانهویزر” و…تجربه کرد…
اُپرا هنری ترکیبی و در ذات پیچیده است که در ایتالیا متولد و رشد کرد..اما سایر بخشهای اروپا مانند آلمان و فرانسه هم به این جریان پیوستند..و بعدها روسیه..
اما هستند هنوز هنردوستانی که اُپراهای ایتالیایی را بیشتر میپسندند…خصوصا وقتی با جریانِ پیچیده ی “واگنر” آشنا میشوند.